» جستن آن درخت که هر که میوه آن خورد نمیرد (مثنوی، مولوی،دفتر دوم،3645)

شاد باش و فارغ و ایمن که من، آن کنم با تو که باران با چمن

گر تو گرفتارم کنی من با گرفتاری خوشم