اگر تو عاشقی غم را رها کن
عروسی بین و ماتم را رها کن
عاشقی، اگر تو هوشیارانه با خدا یکی هستی، پس غم را رها کن .
برای اینکه از یکی شدن شما با خدا تشعشع شادی بوجود می آید . تشعشع آرامش بوجود می آید . خدا که غم را نمی شناسد . غم مال ذهن است . خدا که استرس نمی شناسد . ذات شما که استرس نمی شناسد .
عروسی بین، در فضای یکتایی این لحظه فقط شادی هست، آرامش هست .
ماتم را رها کن، ماتم توی ذهن است . چی می شود،چی نمی شود، چرا اینطوری شد، چرا آنموقع فلانی این حرف را زده، چرا به من ظلم کرده .
ماتم گذشته است . هر کس با گذشته هم هویت است آن ماتم دارد . این آدم به ثمر نرسیده است .
توجه کنید به ثمر نرسیدگی ما از این نیست که ما زندگی نداشتهایم . به ثمر نرسیدگی ما این است که شما در این لحظه، اتفاقات افتاده، همیشه در این لحظه بودید . همیشه از جنس این لحظه بودید .
این لحظه همیشه عروسیه، همیشه یکی بودن با خداست . همیشه شادیه، همیشه آرامشه .
پرویز شهبازی