بر آنم گر تو باز آیی که در پایت کنم جانی وزین کمتر نشاید کرد در پای تو قربانی
امید از بخت می دارم بقای عمر چندانی کز ابر لطف باز آید به خاک تشنه بارانی
میان عاشق و معشوق اگر باشد بیابانی درخت ارغوان روید به جای هر مغیلانی