فَریدالدّین ابوحامِد محمّد عطّار نِیشابوری (۵۴۰ - ۶۱۸ قمری) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور زاده شد. وی یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار میرود و بنا به نظر عارفان در زمینه عرفانی از مرتبهای بالا برخوردار بودهاست.
دیوان اشعار/منطقالطیر/تذکرة الأولیاء/الهی نامه/بلبل نامه/اسرارنامه/خسرونامه/مختارنامه (رباعیات)/سی فصل/بیان الارشاد/بیسرنامه/هیلاج نامه/مظهر/جوهرالذات/مظهرالعجایب/مصیبت نامه/وصلت نامه/نزهت الاحباب/پندنامه/اشترنامه/فتوت نامه
ز عشقت سوختم ای جان کجایی
بماندم بی سر و سامان کجایی
نه جانی و نه غیر از جان چه چیزی
نه در جان نه برون از جان کجایی
ز پیدایی خود پنهان بماندی
چنین پیدا چنین پنهان کجایی
هزاران درد دارم لیک بی تو
ندارد درد من درمان کجایی