جان و جهان! دوش کجا بودهی؟
نی غلطم، در دل ما بودهای!
.
دوش ز هجر تو جفا دیدهام
ای که تو سلطان وفا بودهای
.
آه که من دوش چه سان بودهام!
آه که تو دوش که را بودهای؟
.
رشک برم کاش قبا بودمی
چون تو در آغوش قبا بودهای…
.
زهره ندارم که بگویم تورا
بی من بیچاره چرا بودهای؟!
.
یار سبک روح! به وقت گریز
تیزتر از باد صبا بودهای
.
بیتو مرا رنج و بلا بند کرد
باش که تو بنده بلا بودهای
.
رنگ رخ خوب تو آخر گواست
در حرم لطف خدا بودهای
.
رنگْ تو داری، که ز رنگ جهان
پاکی، و همرنگ بقا بودهای
.
آینه ای، رنگ تو عکس کسی ست
تو ز همه رنگ جدا بودهای…
.
مولانا