گفتم ز کجایی تو؟
تسخر زد و گفت ای جان!
نیمیم ز ترکستان، نیمیم ز فرغانه
نیمیم ز آب و گل، نیمیم ز جان و دل
نیمیم لب دریا، نیمی همه دردانه
گفتم که رفیقی کن با من! که منم خویشت...
گفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانه
من بیدل و دستارم
در خانه خمارم..
یک سینه سخن دارم!
هین شرح دهم یا نه؟