گزیده اشعار / اشعار عارفانه / اشعار عاشقانه

گر تو گرفتارم کنی من با گرفتاری خوشمگر خوار چون خارم کنی، ای گل بدان خواری خوشمزان لب اگر کامم دهی، یا آنکه دشنامم دهیبا این خوشم با آن خوشم ،با هر چه خوش داری خوشمخوا...

۰ ۵۱۶

گُلعِذاری ز گلستانِ جهان ما را بسزین چمن سایهٔ آن سروِ روان ما را بسمن و همصحبتیِ اهلِ ریا دورَم باداز گرانانِ جهان، رَطلِ گران ما را بسقصرِ فردوس به پاداشِ عمل می‌ب...

۰ ۸۷۵

باغبان گر پنج‌روزی صحبتِ گل بایدشبر جفایِ خارِ هجران صبرِ بلبل بایدشای دل اندر بندِ زلفش از پریشانی مَنالمرغِ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدشرندِ عالم‌سوز را با مص...

۰ ۵۹۷

عکسِ رویِ تو چو در آینهٔ جام افتادعارف از خندهٔ مِی در طمعِ خام افتادحُسن رویِ تو به یک جلوه که در آینه کرداین همه نقش در آیینهٔ اوهام افتاداین همه عکسِ می و نقشِ نگار...

۰ ۶۴۶

آری آری زندگی زيباستزندگی ، آتشگهی ديرنده پابرجاستگر بيفروزيش ، رقص شعله اش در هر كران پيداستور نه خاموش است و خاموشی گناه ماستسیاوش کسراییخوشنویسی: نوید سیفی

۰ ۵۶۰

زندگی ترجمه ی روشن خاک است در آیینه ی عشقزندگی سهم تو از این دنیاستزندگی پنجره ای باز به دنیای وجودتا که این پنجره باز است جهانی با ماستآسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ...

۰ ۶۳۰

هله عاشقان بکوشید که چو جسم و جان نمانددلتان به چرخ پرد چو بدن گران نمانددل و جان به آب حکمت ز غبارها بشوییدهله تا دو چشم حسرت سوی خاکدان نماندنه که هر چه در جهانست نه ...

۰ ۴۵۶۱

ای بسا کارا که اول صعب گشتبعد از آن بگشاده شد سختی گذشتبعد نومیدی بسی اومیدهاستاز پس ظلمت بسی خورشیدهاستمولوی

۰ ۳۹۵

سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوختآتشی بود در این خانه، که کاشانه بسوختتنم از واسطهٔ دوری دلبر بگداختجانم از آتشِ مهرِ رخِ جانانه بسوختسوز دل بین که ز بس آتش اشکم، دل ...

۰ ۳۹۶

تو كیستی، كه من اینگونه بی تو بی تابم !؟«فریدون مشیری»تو كیستی، كه من اینگونه بی تو بی تابم؟شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم تو چیستی، كه من از موج هر تبسم توبسان قایق، س...

۰ ۲۸۹

ز هر کسی چه شکایت کنم چو می‌دانمکه جرم من ز من است و بلای خویش منمبه هیچ روی مرا نیست رستگاری رویکه هست دشمن من در میان پیرهنمحساب بر نتوانم گرفت بر خود از آنکبه هر حسا...

۰ ۵۰۴

ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزمای در دلم نشسته از تو کجا گریزمای نور هر دو دیده بی‌تو چگونه بینموی گردنم ببسته از تو کجا گریزمای شش جهت ز نورت چون آینه‌ست شش رووی رو...

۰ ۴۳۲

با همه‌ی بی سر و سامانی‌ام باز به دنبال پریشانی‌امطاقت فرسودگی‌ام هیچ نیست در پی ویران شدنی آنی‌امآمده‌ام بلکه نگاهم کنی عاشق آن لحظه‌ی طوفانی‌امدلخوش گرمای کس...

۰ ۵۲۹

شبی که آواز نی تو شنیدمچو آهوی تشنه پی تو دویدمدوان دوان تا لب چشمه رسیدمنشانه ای از نی و نغمه ندیدمتو ای پری کجاییکه رخ نمی‌نماییاز آن بهشت پنهاندری نمی‌گشاییمن هم...

۰ ۴۷۶

بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟گره از کار فروبستهٔ ما بگشایی؟نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگیگذری کن: که خیالی شدم از تنهاییگفته بودی که: بیایم، چو به جان آیی تومن به ...

۰ ۷۰۶

چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنوندلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحونچه دانستم که سیلابی مرا ناگاه بربایدچو کشتی ام دراندازد میان قلزم پرخونزند موجی بر آن...

۰ ۵۴۵

دلی دارم که گرد غم نگرددمیی دارم که هرگز کم نگردددلی دارم که خوی عشق داردکه جز با عاشقان همدم نگرددخطی بستانم از میر سعادتکه دیگر غم در این عالم نگرددچو خاص و عام آب خ...

۰ ۶۲۲

در هوای گلشنی سد ره چو مرغ بسته‌بالکرده‌ام آهنگ پرواز و بجا افتاده‌امگر نمی‌پویم ره دیدار عذرم ظاهر استبسکه در زنجیر غم ماندم ز پا افتاده‌امنه گمان رستگی دارم نه ...

۰ ۴۱۰

عاشقا هستی خود در ره معشوق بباززانکه با هستی خود می‌نتوان آنجا شدروی صحرا چو همه پرتو خورشید گرفتکی تواند نفسی سایه بدان صحرا شدقطره‌ای بیش نه‌ای چند ز خویش اندیشی...

۰ ۳۱۷

گر رود دیده و عقل و خرد و جان تو مروکه مرا دیدن تو بهتر از ایشان تو مروآفتاب و فلک اندر کنف سایه توستگر رود این فلک و اختر تابان تو مروای که درد سخنت صافتر از طبع لطیفگر ...

۰ ۱۴۰۶

ز عشق آغاز کن، تا نقش گردون را بگردانیکه تنها عشق سازد نقش گردون را دگرگونشبه مهر آویز و جان را روشنایی ده که این آیینهمه شادی است فرمانش، همه یاری است قانونشغم عشق تو...

۰ ۴۷۳

گر عاقلی در عشق او، دیوانه شو دیوانه شوور هوش داری زودتر مستانه شو مستانه شومستی چشم یار بین مستی گزین مستی گزینزنجیر زلف او بگیر دیوانه شو دیوانه شوگر عاشقی زو غم مخ...

۰ ۳۶۹

حیرانم امشبچنان سرمست و حیرانم من امشب چه خود را هم نمیدانم من امشبز ذوق قول مطـــــرب در سماء امتو پنداری که رقصانم من امشبدلا زینسان که میابی خرابم یقین میدان که ز...

۰ ۴۶۲

ترک ما کردی برو همصحبت اغیار باشیار ما چون نیستی با هر که خواهی یار باشمست حسنی با رقیبان میل می خوردن مکنبد حریفانند آنها گفتمت هشیار باشآنکه ما را هیچ برخورداری از ...

۰ ۳۰۹